Öğretmenler Günü kutlamaları

Her 24 Kasım Günü bende yeni bir heyecan yaratır. Bu vesile ile, her zaman saygı ve minnetle andığım öğretmenlerimi bir kere daha yad etme fırsatı bulmuş olurum.

Benim, ben olmamda yani kişiliğimi kazanmamda en az anam-babam kadar, belki de onlardan daha çok değerli öğretmenlerimin payı vardır. Aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen onları hiç unutmuyor, onlara olan sevgimi ve saygımı korumaya çalışıyorum.

Öğretmenlerim bana çok şey öğrettiler. Atatürk’ü onlar sayesinde tanıdım. Kurtuluş Savaşımızı, Ulusumuzu yok olma durumuna getiren Sevr Anlaşması’nı, Lozan Antlaşmasın ne kadar güç koşullar altında yapıldığını, orada elde edilen başarının büyüklüğünü, bana gerçekçi olarak ve tarafsızlıkla anlattılar ve onların anlattıkları her şey kafamda önemli bir yer edindi.

Ankara Ulus İlkokulu’ndaki Öğretmenim Şükriye Özkan annem gibiydi. Beni bir anne gibi sever, korur ve kollardı. Aslında “Gibi” sözü bile fazla. Bana sevgiyi, şefkati, yardım duygusunu, paylaşmayı, özveride bulunmayı, arkadaşlığın ve dostluğun ne olduğunu o öğretti. Anlatarak değil, yaşayarak ve yaşatarak, kendinden güzel örnekler sergileyerek.

Türkçemizin güzelliğini, kurallarını, güzel yazmayı, düzgün konuşmayı ondan öğrendim. Bugün sahip olduğum her şeyde öğretmenimin büyük emeği vardır. Liseden mezun oluncaya kadar benimle ilgilendi. Arkadaşlarına beni “Oğlum” diye tanıtırdı. Buna gerekçe olarak da benim doğduğum 1934 yılında kendisinin Öğretmen Okulu’ndan mezun oluşunu gösterirdi.   

Bize, Dini ve Milli Bayramlarımızın önemlerini, bu bayramlarda yapılması gerekenleri, geleneklerimizi, ziyaret kurallarını ve adaplarını, terbiye ve nezaketi, büyüklere saygıyı, küçüklere sevgiyi Şükriye Öğretmenim öğretti bizlere ve bana.

Cumhuriyetin temel ilkelerini, Atatürk İlke ve Devrimlerinin, Ulusal birlik ve beraberliğin ne olduğunu ve önemini, her dönemdeki öğretmenlerim anlattılar bizim kuşağımıza. Özetle her şeyi onlardan öğrendim. Verimli ders çalışmanın nasıl sağlanacağından tutun da, Bayram namazı kılınırken şaşırmamak için ne yapmamız gerektiğine kadar.  

Öğretmenlerim bana yalnızca şunları öğretmediler: Siyaseti, nifakçılığı, yalan söylemeyi, ayrılıkçı ve bölücülüğü, çıkarcılığı, bencilliği, yağ çekmeyi, dönekliği yardakçılığı, iki yüzlülüğü, komplo yapmayı, insanları birbirine düşürmeyi. Çünkü bunları onlar da bilmezlerdi.

Öğretmenlerimiz bizlere, halkı olduğumuz zaman korkmamayı, başımızı dik tutmayı, cesur olmayı, haksızlıklar karşısında direnmeyi, ne pahasına olursa olsun ilkelerimizden ödün vermemeyi öğrettiler.

Ben öğretmenlerimi en büyük saygı ile anarken; yeni kuşaktan bazı arkadaşlarımız arasında, zaman zaman, okul ve öğretmenlerinden yakınanlar olduğunu görüyorum. Anlattıkları bazı olumsuzluklar inanılacak gibi değil. Tabii, bu konularda yerinde bir karar verebilmek için, sadece öğrencilerin değil  öğretmenlerin de dinlenmeleri gerek. Kim bilir bazı öğrencileri hakkında onlar da kim bilir neler anlatacaklardır.

Aslında, hem öğretmenlerin, hem de öğrencilerin yakınmalarında haklı oldukları taraflar vardır. Zira ister öğretmen, ister öğrenci olsunlar hepsi de bu toplumun bireyleri. Benim mezuniyetimden bu yana geçen süre içinde; gerek bireysel, gerekse toplumsal olarak, ülkemizde, çok büyük yozlaşmalar oluştuğu inkâr edilemez.

Ben öğrenim hayatımda hiç bir olumsuzluk yaşamamış olabilir miyim? Elbette ki, hayır !.. Ama sevgili öğretmenlerimin bana öğrettikleri onca şey yanında bunların lafı mı olur? O türde yaşadıklarım, bugün, benim için son derecede tatlı anılar olarak yaşıyorlar içimde. Yaşamı tuzu, biberi ve lezzeti onlar.

Öğretmenlerimizi özellikle son yıllarda ne kadar büyük olumsuzluklar içinde oldukları biliniyor. Sonuç itibariyle, onlar da insan ve sadece et ve kemikten yapılmış değiller. Onların da duyguları, yerine getiremedikleri istekleri ve onları karamsarlığa iten nedenler var. Aralarında geçim sıkıntıları çekenler ve birçok sorunla karşı karşıya gelenler oluyor. Toplumda yaşanan her olumsuzluğun onlara da yansıdığını kabul etmemiz gerekiyor.

Bunların hepsinden daha önemli olansa, toplumdan ve devletten hak ettikleri saygınlığı görememeleridir. Onun için, hiç olmazsa 24 Kasım günleri, onları

rahatsız edecek, incitecek ve kıracak söylemlerden kaçınalım ve bu değerli insanların dertlerine dert katmaktan sakınalım. Onları mutlu edelim, onurlandıralım, kutsal öğretmenlik mesleğini daha çok sevmelerini vesile olalım.

Bana göre, öğretmenlerden yakınmaların ana kaynağı, toplumun onları insanüstü varlıklar olarak görmeleridir.  Aslında da öyledir. Öğretmenler toplumla en içice olan, öğrenci ve velilerinin sorunlarını paylaşmaya çalışan, onlar için özveride bulunan, sırası geldiğinde ana-babaların yerini alan, insanları eğiten ve yetiştiren insanlardır.  

Bu yönüyle öğretmenlik mesleklerin en kutsalıdır. Öğretmenlerimize gereken sevgi ve saygıyı göstermek zorundayız. Öğretmenlerine gereken değeri vermeyen toplumların, iyi ahlak kuralları karşısında durumları sorgulanmalıdır. 

Sevgili ve Değerli Öğretmenlerim; yaşlarınız ne olursa olsun, hepinize büyük saygı duyuyor, sizleri çok seviyor ve önünüzde saygı ile eğiliyorum. 24 Kasım Öğretmenler Günü’nüz kutlu olsun.

Bana emek veren, sevgi ve özenle yetiştiren çoğu ebediyete intikal etmiş değerli öğretmenlerimi hasretle ve saygıyla anıyor, Yüce Allah’tan kendilerine sonsuz rahmet diliyorum.

Saygı değer ihtisas hocalarım Sayın Dr. Necdet Okan ve Dr. Burhanettin Tezel’ in ellerinden öpüyor, kendilerine sağlıklı nice yıllar temenni ediyorum.

www.fikirplatformu.net

info@sadikozen.com

sadikozen@hotmail.com