Burası Türkiye, buradan çıkış yok

…….sloganı boşuna atılmaz ülkemde. Amatör fotoğrafçılıkla uğraştığı belirtilen, evli ve 2 çocuk annesi 33 yaşındaki Sarai Sierra 12 Ocak’ta Türkiye’ye gelmişti. 12 gündür kendisinden haber alınamayan Sierra’nın 4 ay önce internetten görüştüğü ve 21 Ocak Pazartesi günü buluşmak üzere sözleştiği bir kişi tespit edilmişti. İfadesine başvurulan söz konusu kişinin daha önce 2 kez buluştukları Sarai Sierra ile 21 Ocak’ta buluşmadığı öğrenilmişti. Sierra’nın en son 21 Ocak saat 12.10′da Galata Köprüsü’nde tek başına kaydedilmiş videoları bulumuştu. Sarai Sierra’nın eşi ve kardeşi de 29 Ocak’ta Türkiye’ye gelmiş, emniyette ifadelerine başvurulmuştu ve İstanbul’da bir süredir aranan ABD’li Sarai Sierra’nın cesedi Fatih’te bulundu. Olay üzerine çeşitli yorumlar yapılıyor, yazılıyor. İyi ki ailesi gelip kayıp duyurusunda bulundu, ondan sonra birkaç kadın cesedi daha çıktı ortaya, kim bilir o zavallıcıklar hangi psikopatların, hastalıklı zihniyetlerin kurbanı oldu.

           “Türkiye’deki kadınlar haydi haydi çekinsin, korksun” deniyor ama yanlış, ülkemizde yaşayan kadınlar erkek davranış potansiyelini iyi bildiğinden savunma mekanizmasını da ona göre geliştiriyorlar, yani tehlikeye karşı nasıl hareket edeceklerini kestirebiliyorlar ama yuh yani! Yazıklar olsun, eğer yine tecavüz varsa arkasında bu pisliğin cinsel organını kesip münasip yerine sokacaksınız, tutukevlerinde semirtip yeniden başımıza bela etmeyin benzer mahlukları!..

        Yine belleğimizin karanlığında dolaştığımızda 31 Mart 2008′de, barış mesajı vermek için gelinlik giyerek İtalya’dan otostopla dünya turuna çıkan gösteri sanatçısı Pippa Bacca da Gebze’de öldürülmüştü. Bacca’nın öldürülmeden önce tecavüze uğradığı belirlenmişti. Hazır gelin geldi diye güvey giriverdi bizim ahlaksız! Ağırlaştırılmış müebbet hapse çarptırılan Bacca’nın katilinin cezası daha sonra 30 yıla indirilmiş ve karar ancak Nisan 2012′de Yargıtay tarafından da onanmıştı. Görüldüğü üzere özgürlük adına yaşam bile bir bedel olsa, kadın onu gözünü kırpmadan feda edebiliyor. Her ülkede yaşanabilecek böylesi utanç veren bir olayın topraklarımızda olması ise başımızı bir kez daha önümüze eğdirdi.

         Genişçe irdelendiğinde kadın hâlâ günümüz Türkiye’sinde cinsel meta olarak görülmektedir. Eğitimli kesim dediğimiz bazı aydınlar bile okutmak için cinselliği kullanarak başlık atıyor, seyrettirmek içinse pornografik resimler yaparak müşteri çekmeği amaçlıyorlar. Eh arabanın ön tekeri nereye giderse arkası da oraya gidermiş, ne yazık ki bu böyle. Uzun zamandır görüşmediğimiz bir erkek arkadaşımızla karşılaştığımızda dostane yaklaşımla: “seni çok özledim” deyip elini sıktığımızda, onun kafasından geçirdiklerini gözlerindeki yansımada görmek olasıdır. “Hadi yatalım…”

Bu bağlamda çoğu kadın çocukken, genç kızlığında veya yaşamının herhangi bir evresinde, evde, sokakta ya da işyerinde tacize uğruyor. Tacizin pek çok çeşidi var. Yalnızca sözle, bakışlarla veya dokunarak gerçekleşmiyor, hattâ fiziksel olması bile gerekmiyor. Duygusal, ekonomik ve psikolojik türleri de bulunuyor. Hele günümüzde sözle, bakışla olan tacizi kanıksadık artık.

Avrupa ülkelerinde kadınların en az yüzde 50’si ve her 10 erkekten biri yaşamlarının bir döneminde sözle tacizden tecavüze kadar birçok cinsel saldırıya uğruyor, Türkiye’de durum vahim.

Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü’nün sayısal verilerine göre:

Türkiye genelinde 1990 yılı itibariyle 16 bin, 1994 yılı itibariyle de 14 bin tecavüz, küçükleri baştan çıkarma ve iffet davası açılmış. Bu vakaların yüzde 95’inin faili erkektir. Bunlar yargıya yansıyanlar. Ülkemizde tacize uğrayan kadınların çoğu bunu söylemekten utanıyor,  kaçınıyor. Yine araştırmalara göre, kadın nüfusunun yarısından fazlası çocukken cinsel tacize uğruyor. Cinsel tacizin en dehşet veren kısmı, evlerdeki küçük kız çocuklarına yönelik gerçekleşiyor. Cinsel tacizlerin büyük bir bölümünün üstü örtüldüğünden, büyük bir bölümü gizli kalıyor. Ancak sivil toplum örgütleri ve kadın koruma kuruluşlarına gelen vakalardan belirlenenler ciddi sonuçlara işaret ediyor. Mor Çatı Vakfı’ndan edinilen bilgilere göre, çocukluk çağı cinsel istismarı, büyük oranda aile içinde ya da çocuğun tanıdığı kişiler tarafından gerçekleştiriliyor. Cinsel tacize uğrayanların yüzde 26’ı “ensest” yani aile içi cinsel şiddet mağduru. Kısacası hangi yaşta ve hangi konumda olursa olsun cinsel taciz, ruhu yıpratır ve insana kötü bir şiddet duygusu yaşatır. Namus cinayetleri de Türkiye’deki cinsel tacizin diğer boyutunu oluşturuyor. Yeni yasal düzenlemeyle, cinsel suçlar karşısında, evli kadınla bakireleri farklı korumaya alan düzenlemelerden cayıldı. Önceki yasada evli kadın, bekâr kadına oranla daha çok kayrılmaktaydı. Bu ayrıcalıklı koruma ne yazık ki bireye değil, evlilik kurumunaydı. Yeni Türk Ceza Yasası’nda, kadınları ilgilendiren hükümler yönünden önemli ölçüde iyileştirme görülüyor. Elbette eksiklikler var, adım adım bir ileriye gidiyoruz, gün gelecek her şey daha düzelecek. Çünkü Türkiye’de cinsel tacizle mücadele eden ve bu konuda sorun yaşayan kadınlara ve kız çocuklarına yardım ederek; haklarını ve yasal yollarını gösteren bazı sivil toplum örgütleri var. Bunlar “Kadın Dayanışma Merkezi” olarak görev yapıyorlar. Bilindiği üzere ülkemizde küçük çocuklara, hattâ bebeklere yönelik tacizler fazlalaştı. Gelişen olayları göz önünde bulunduran TBMM’si bu konu üzerinde çalıştı, yeni yasal düzenlemeler kapsamında “Bilişim Suçları Yasa Tasarısı”yla hareket ederek “İnternet Takip Merkezi” oluşumuna yer verdi.

         Umarım bu tür eyleme geçen şerefsizler, en kısa süre içinde yargılanıp en ağır bir biçimde ceza alırlar...