Dünya Kadınlar Günü

Kadınlarımız…

Nazım Hikmet’in de dediği gibi:

“Anamız, yârimiz, kız kardeşimiz…”

Kadına bakış açısını iki pencerede bakarak değerlendirmeliyiz.

Birisi dinsel pencere…

İkincisi sosyal…

Yaşadığımız coğrafyada iki pencereden yansıyan görüntü umut kırıcı, içler acısı. Ta ki Cumhuriyetimizin kuruluşuna kadar bu devam etmiş. Ve Cumhuriyet kurulunca kadına tanınan hak ve özgürlüklerin kapsamı genişlemiş.

Din penceresinden göze çarpanlar arasında kuma, muta evliliği, baskı yoluyla örtündürme gibi kadını aşağılayan ilkel uygulamalara tanık oluyoruz. Ve bir partinin önde geleni çıkıp:

“Örtünmeyen kadınlar hafif meşrep kadınlardır.” Deme cüretinde bulunabiliyor.

Anadolu’da feodalitenin çözülmesine rağmen hala üst yapı kurumlarımızda hüküm sürdüren ve sosyal hayatımızda berdel gibi kadınının söz hakkının olmadığı töreler kadınlarımızın hak ve özgürlüklerine gölge düşürebiliyor.

Söz yine dönüp dolanıp Nazım Hikmet’in o destansı şiirinde odaklaşıyor. Anlıyoruz ki hala o şiirdeki anlatılmak istenilen gerçeklerin fırdöndüsünden kurtulamamış bir toplum olarak yaşamaya devam ediyoruz.

Ve diyor ki Nazım Hikmet Ran:

KADINLARIMIZ

Toprak öyle bitip tükenmez, /dağlar öyle uzakta,

sanki gidenler hiçbir zaman

hiçbir menzile erişemeyecekti.

Kağnılar yürüyordu yekpare meşaleden tekerlekleriyle

Ve onlar

ayın altında dönen ilk tekerlekti.

Ayın altında öküzler

başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi

ufacık kısacıktılar

ve pırıltılar vardı hasta kırık boynuzlarında