Yaşasın adalet!

Gezi Parkı eylemleri sırasında hayatını polis kurşunuyla yitiren Ethem Sarısülük’ün davası sonuçlandı ve:

“Kafasına üç kez sıktım!” Diyen polis memuru eldeki şaşmaz kanıtların sonunda çaresiz mahkemede suçunu itiraf ederek tutuklandı.

Demek ki adalet arandığında ve kanıtlar sübuta erdiğinde hiçbir suçlu adaletin pençesinden kurtulamıyor.

Düşünün bir eylem ortamı…

Göstericiler… Polis… Gazeteciler… Sağda solda yirmi dört saat görüntü kayıt eden mobese kameralar ve bunlara ilaveten esnafların iş yerlerinin odak noktasına yerleştirdikleri kameralar. Bütün bunlar varken birisinin suç işleyip kendisini saklayabilmesinin bir olanağı var mıdır?

Sıkılan plastik mermiler ve bunların arasından sıyrılan genç bir polis memurunun galeyana gelerek tabancasındaki hakiki kurşunları kendisi gibi genç birinin kafasına sıkmasının ruh haline gelince…

Polis okullarında hiçbir polise öldürme eğitimi verilmez. Verilen eğitim savunmaya ve etkisiz hale getirmeye yöneliktir. Özellikle kitlesel eylemlerde ölümüne tetiğe asılan her polis memuru ortaya çıkacak sonuçtan sorumludur.

Her gün televizyona ve sinemada izlediğimiz yerli ve yabancı polis konulu filmlerde sözünü ettiğim eğitimden örnekler görürüz. Kısacası polisin öldürme yetkisi yoktur.

O halde Ethem Sarısülük’ü vuran ve vurduktan sonra:

“Kafasına sıktım!” Diyen polisin ruh hali de incelenmelidir.

İnanıyorum ki o polis hem cezaevinde hem de vicdanının parmaklıkları arasında kendisine hep şu soruları soracak:

“Neden öldürmeyi seçtim?”

“Beni kim böyle gaza getirdi de bile bile bir cana kıydım?” Diyecektir.

Ethem Sarısülük’ün hayatını kaybettiği güne dönüp bu acı ve kahreden filmi başa sararsak asıl suça azmettirenlerin yüzünü görebiliriz.

Bence gerçek katiller, polisin asıl görevinin dışına taşmasını sağlayan ve onların sırtını aslanım, yiğidim diye sıvazlayanlardır. Adalet onların yakasına pençelerini geçirdiği zaman hak yerini bulmuş olacaktır.