Ben yaşarken ölüyorum!...

... içimde bir derin ayaz,

kış gibi üşüyorum baharda !

İntihar ediyor hayallerim bir bir, kırıklarda dolu,

iyice keskinleşmiş gönül kıyılarımdan

Ve yaşamak.. yaşamaya çalışmak öyle ağır öyle zorki

Ben bu kırgınlıklarla yaşayamam

Sebebim oluyor can acım..

kulaklarımı tıkıyor kal diyenlere

içimdeki acı çığlık

Ve ben öylesi sağırlaştım ki

İyiye güzele dair hiç birşey duyamam !

Çok değiştim..çok..

yıprandı şen şakrak kahkahalarla dolu suretim

Kaldırımlardaki çukurlar gibi uzandı yüzüme çizgiler

Ve ben tökezlemeden artık istesemde gülemem

Sahi siz..!

Siz beni hiç ağlarken gördünüz mü ?

Eğer görseydiniz neden böylesi güldüğümü bilirdiniz !

Sahi siz.. hiç anlayabildiniz mi beni

Uyansanız bir sabah ve dokunsanız bana

Mesela tutsanız elimi

Ben öylece soğuk

Ve siz beni anlayamaz,

Gece üzerim açık yatıp

Üşüdüğümü sanardınız

Ve ben.. hiç dökemedim ki içimi

Siz hep tanıdığımdınız

bulamadım ki yabancı birilerini

Anlatmak, anlaşılmak istedim

Siz tanıdığımdınız

Anlatsam söylesem

Tokat gibi hep yüzüme vuracaktınız

.. içimde bir derin ayaz

Ve ben kış gibi üşüyorum

kapanmaz artık üzeri açık mezar

Ben yaşarken ölüyorum !!!