İşaret fişekleri

Savaş hali ülkeleri bilirsiniz.

Yanmış yıkılmış kent ve kasabalar…

Bombalanmış, mermilerle delik deşik edilmiş sönmüş ocaklar.

Kocalmış kanlı gözlerle etrafına çaresizce bakınan insanlar.

Yaşananlardan sıyrılmayı başarmış acılı insanların göğe doğru kaldırdığı ellerle Tanrıya isyan seslenişleri.

Kaç gündür Türkiye’nin fotoğrafında basiretsizliğin ve iradesizliğin sonuçlarının somutlaştırdığı görüntülere tanık oluyoruz.

Korkuyoruz!

Ve içimizde yankılanan o ses:

—Türkiye de her gün kesik kafaların ayaklar altına top gibi atılmış halini mi yaşayacak? Sorusunu soruyor.

Metropol kent İstanbul’da yakılan koca market sonrası yaşananlar çok önemlidir.

Ateşe verilmiş marketten geriye kalanları çevredeki vatandaşlar etraftaki kameralara aldırmaksızın fütursuzca yağmalıyor!

Olaylardan yaralananların ya da yaşamlarını yitirilenlerin kaldırıldığı hastanelerin acil servislerinde ve morglarında yankılanan o sesler kulaklarımızı yakıyor, yüreklerimizde yankılanıyor.

Bütün bu görüntüler birer işaret fişeğidir!

Hem aklı başındaki vatandaşların aklını başından kaybedenleri serinkanlılığa davet etmesi bakımından… Hem de devletin başındakilerin bu acı fotoğrafları okumaları ve adımlarını ona göre atmaları bakımından çok önemlidir.

Hayatını kaybedenlerin günah ve vebali, kadim Anadolu topraklarını yolgeçen hanına çevirenlerin ve onları görmezden gelenlerin boynunadır.

Ve o söz ne yazık ki bir kez daha bu acı tablo karşısında hayat bulmuştur:

—Ya devlet başa ya kuzgun leşe!