“yürüyelim arkadaşlar”

“Güneş ufuktan şimdi doğar, yürüyelim arkadaşlar” ve güneş doğdu binlerce kez ufuktan. Arkadaşlar da yürüdü güneşi arkasına alarak. Güneşe yüzünü döndüğünde aklına beyaz teni vardı. Hafif yanık bir esmerliğe dönüştürmekten başka bir düşüncesi olmadan, öylesine serildi denizin hemen yanında, binlerce kez güneşe doğru. Güneşi nasıl kullanacağını bilmeden, ufkundan doğmasından başka bir işlevine bakmadan “arkadaşlar yürüdü”.. Bir ömür boyu yürüdüler.. Peşlerinden gelen güneşin varlığı onları hep ısıttı. Fark edemediler ısındıklarını ve başka bir enerji kaynağına dönüştürüp kullanabileceklerini! “Yürüdüler arkadaşlar” siyaset meydanlarında marşlarını söyleyerek. Güneşin ufuktan doğuşuyla aldıkları enerjiyi “siyasi” bir “gaza” dönüştürebiliyorlardı. İçimizi ısıtan bu marşla sadece “yürüyelim arkadaşlar” diyebiliyorduk. Yürüyelim, gidelim.. Nereye nasıl niçin bilmeden “yürüyelim arkadaşlar” ve itiraflarını da yapalım her bir adımla; “Gümüş dere durmaz akar” aman ha biz yürüyelim. Su akar biz bakarız.. “Yürüyelim arkadaşlar!” Enerji üretecek yeni arayışları belki bu derelerde, ırmaklarda bulabiliriz, bir dakika yürümeden bir durup bakalım.. Soluklanıp düşünelim “arkadaşlar” Hayır hayır, “Bu gök, deniz nerede var” biz en iyisi “yürüyelim arkadaşlar”..
Dinlenmek için “bu gök, deniz” kenarına yaparız bir otel dinleniriz yorulunca arkadaşlar. Yurtdışından gelen misafirlerimiz de dinlenir.. “ufuktan doğan” bir güneş, ve “gök, deniz” yeter de artar bizim için.. Bir bu işe yarar.. Deresine, ırmağına kurmayalım barajı, dokunmayalım..
“Nerede bu dağlar taşlar/Bu ağaçlar güzel kuşlar” Bırakalım yansın, erozyona kurban olsun,
biz “yürüyelim arkadaşlar!”
Ulaşım için denizi kullansak, “hayır hayır, biz yürüyelim arkadaşlar”…
“Sert adımlarla her yer inlesin” ve inledi her yer.. parmakla sayılacak kadar ağaçları olan ormanların, ufkunda güneşin doğuşunu beklediğimiz bir denizimiz var. “gitmesek de görmesek de, kullanmasak da heba etsek de o deniz o ağaçlar o tarih bizim tarihimiz”
Kime ne!