Ağaçlar gibi yaşamak

Hayatın azgın nehrine kendinizi kaptırdınız mı; sağınızı, solunuzu göremez olursunuz.

Etrafınızdaki her şey değişir.

Doğan çocuklarınız büyür, serpilir yaşamın içine karışır. İşte bunu fark ettiğiniz zaman onlarsız bir dünyada çok şeyi kaybettiğinizi anlarsınız.

Tıpkı yemyeşil bir filiz gibidir hayat.

Tomurcuklanır, yapraklara bürünüp, çiçeğe durur, dal verip budaklanır.

Tüm bunlar için var olması gereken temel gereksinimler toprağın içinde, suyun ve havanın gücündedir. Birinden birinin eksikliği yaşama tutunmayı bıraktırır.

İş güç deme bahanesine sarılanlar birlikte oldukları insanların sevgilerini kaybederler. Çünkü iş güç dedikleri arasında ıskaladıkları değerleri veremedikleri için çocukları hayatla mücadelede savunmasız kalırlar.

Nedir o değerler?

İnsanlarla olan ilişkilerdeki mesafeler… Komşuluk ve dostlukların ölçütleri…

Değerler aslında hayat denen satrancın akıl ve duygunun birlikte hareket ettiği düzeneklerin yarattığı kombinasyonları (bileşimleri) biçimler. Her hamle zaferi getireceği gibi yenilgiyi de hazırlar.

Direnme duygusu, güven ve sorumluluk, akılla uyum içinde olan inanç ve düşüncelerin tümü gücün ta kendisi olan değerlerin harcını oluşturur. Onlarsız her şey aşılmasını istediğiniz yolları sıradanlaştırır. Gölgeler arasına karışıp kaybolmaktan kurtulamazsınız.

Bugünden başlamalısınız eksiklikleriniz görmeye. Görmezden geldiğiniz her değerin bir gün karşınıza çıkan can alıcı gerçekler olduğunu bilmelisiniz. Zayıflıklarınızı yok etmek için de tükenmişliğin çemberini kırıp çıkmalısınız. Sahip olduklarınıza olanca özverinizle sarılmalısınız.

Ağaçlar kökleriyle yaşar… İnsanlar da ağaçlar gibidir… Kökleri değerleridir…

Ahların ve keşkelerin kısır döngüsünden sıyrılıp çıkmanın tek yolu kökleri daima diri ve yemyeşil tutmak ve umudun can suyuyla beslemektir.

Ağaçlar gibi yaşamalı insan. Başı dik ve göklere erişmiş, köklerinde hayatın tomurcuklarına gücünü katmış olarak.

Geç kalmadık.

Geç kalmadınız…