Bir sana bir bana

En temiz dünya çocukların dünyasıdır.

Bir kere yalan yoktur. Riya yoktur. Dayatma hiç yoktur.

Hem biliyor musunuz çocuklar yalan söylemez. Yalan söyleyen çocuk mutlaka baskı görmüş ve korkutulmuştur. Neden yalan yoktur derseniz çünkü bu yalan dünyadaki çıkar ilişkilerini henüz tanımamışlardır.

Çocuklar paylaşmasını bilir. Bu yüzden:

“Kardeş payı.”Diye bir olgu doğmuştur.

Çok kardeşli ailelerde büyüyenler kardeş payını daha bilinçli olarak kavramışlardır. Nedeni de ailedeki ortak değerlerin paylaşınca var olmasıdır.

Bayramın ikinci günü bizim sokağın köşe marketinin kıyısındaki gölgeliğe ilişen çocukları izledim. Hepsi de bayram çocuklarıydı ve ellerindeki minik çantalarından çıkardıkları şekerleri dondurma dolabının üzerine saçıp:

“Bi sana bi bana.” Diye paylaşmaya başlayınca yüreğim bir hoş duyguyla dolup taştı.

Bi sana… Bi bana… Bi sana… Bi bana…

Tam da fotoğraflık andı. Bir an aklıma cep telefonuyla resimlemek geldi gördüklerimi. Sonra içimdeki ses:

—Bırak. Fark etmesinler paylaşımlarındaki olayın görüntülenmesini. Bozma doğal davranışlarını. Dedi. Vazgeçtim resimlerini çekmekten.

Seyre devam ettim. Acaba bir sana bir bana diyerek çaktırmadan ikisini kendisini alan çıkacak mı diye. Yanılttılar beni. Ortak sahiplendikleri şekerleri adaletli biçimde paylaştılar. İçlerinden en küçüğü sıcaktan erimiş minik çikolatayı yalayarak kabuğundan çıkarıp ağzına attı. Fark etti en büyükleri kendi payından sapasağlam bir çikolatayı uzatıp:

“Benimkini de al.” Dedi. Küçük omzunu silkeledi.

“O seninki istemem.” Diye reddetti.

Ödüllendirmeliyim düşüncesine kapıldım bir an. Yine mantığım:

—Bırak çocukları. Onlar paylaşarak zaten kendilerini ödüllendiriyorlar. Sokulma dünyalarına. Diye engelledi

Ah biz de o çocuklar gibi olabilseydik. Bencilliğin ve her şeye sahip olma hırsından kendimizi bir soyutlayabilseydik. Paylaşabilseydik gülmelerimizi, gözyaşlarımızı… Atabilseydik benliği içimizden. Ve biz olabilseydik… Hayat daha güzel olmaz mıydı?