Çocukluğumun deresinde iki çocuk

Ne çok yazdım o dereyi… Ve tam aklımdan hayali çıkmaya başlarken bugün Ümit Özok Şimşek Hanım güzel bir fotoğraf yayınladı Facebook’ta…

Tıpkı Van’daki derenin bir benzeri…

Ancak bu kez yer Marmara Bölgesi…

Kent Bursa’nın Nilüfer beldesinde güzel bir köy… Ümit Hanımın torunları Çağan Ege ve Bora Şimşek derenin içinde şen, şakrak mutlu görüntüler oluşturmuşlar.

Çağan’la, Bora gibiydik bizlerde. Çağıl çağıl akan bir derenin billur sularında serinlerken doğayla bütünleşirdik.

Bir tarafta koca yatağında akan bir dere diğer bir tarafta kerhiz sularının köpük köpük buluştuğu kanallar vardı. Kerhizin o gürül gürül sularının döküldüğü ağızda Kör İhsan Amcanın değirmeni yer alırdı. Çevre köylerden gelen çuvallar dolusu buğday o değirmende una dönüşür bereketli fırınlara ve sofralara taşınırdı.

Akşamları etraftan gelen koyun, inek, camız sürülerinin bir araya toplandığı nahır çobanların gözetiminde akan su gözelerinde sulanır, yıkanırdı.

Kirlenmezdi deremiz. Çünkü yaz kış akardı. Öyle ki kerhiz kanalının kenarlarında su teresi cam gibi suyun üzerinde bir yeşil yakut gibi parıldardı.

Şimdi o deremiz yok!

Kıydılar… Kırdan kente göç, plansız nüfus artışına kurban verdiler.

Ümit Hanım’a:

—O dereyi, torunlarınız gibi koruyun. Dileğinde bulundum.

Çağan ve Bora bu sıcak yaz günlerinde Nilüfer beldesindeki evlerinin önünden akan derede serinlerken anılar biriktirecekler.

Dilerim o güzellikleri sahiplenirler… Sahiplenmezlerse eğer benim gibilerin geçmişteki hayallerine dalıp hüzünlendikleri gibi hüzünlenir, üzülürler.

Aman Bora!

Aman Çağan!

Koruyun o vahanızı… Sakın kayıp gitmesine izin vermeyin hayatlarınızdan. Her ağacının dalını, her dalının çiçeğini, her çakılını, kumunu kutsal bir değer olarak bilin. Eğer korursanız sizin de çocuklarınız gün gelir o derede çimer, yeşilinde gölgelenir, kuşlarının cıvıltısı içinde yaşarlar.

Unutmayın ki köklerinde yeşil kalır canlılar.