Dev çınar Yaşar Kemal'in ardından?

Van yerel basının öncü gücü Van Sesi Gazetesi Yaşar Kemal’in yaşama veda edişinin ardından duygusal bir manşet atmış:

“Hemşerimiz Yaşar Kemal’i kaybettik!” Demiş.

Biz Vanlılar Yaşar Kemal hemşerimizdir derken övüncümüzün doruk yaptığı andır. Oysa biliriz ki O, dünyadaki tüm insanların hemşerisidir…

Van Gölü’nün kuzeyinin en büyük dağlarından biri olan Suphan Dağı’nın eteklerinde yer alır Yaşar Kemal’in kökleri. Ünseli köyüdür bir kan davası serüveniyle alıp başlarını önce İstanbul’a sonra Çukurova’ya göçen atalarının yurdu.   

Yaşar Kemal diğer Anadolu bilgeleri gibi falanca ulus, filanca din, o mezhep, bu tarikat hafifliğini yaşamamış yürekli bir bilgedir. Dünyaya ve onun deyimiyle yeryüzü insanına bakış açısı evrenseldir. Türk’ün Kürt’ten, Kürdün Türk’ten,  farklı olmadığını bir bütün olarak gördüğü için odak noktası Anadolu kardeşliğiydi. Siyasi atraksiyonlarla tarafgir olmasını isteyenlere karşı İnce Memed gibi dimdik duran yürekli bir yazardı.

Tüm dünya dillerine çevrilen eşsiz yapıtları karşısında hayran kalanlar için O:

“Anadolu’nun Homeros’uydu.”

Emekten, özgürlüklerden, doğanın tüm canlılarından yanaydı.

Cumhuriyet Gazetesinde; orman yakarak tarla açanlara, getirim için yeşile göz koyanlara inat yazdığı muhteşem doğa röportajında yanan ağaçların nasıl gözyaşı döktüklerini şiirsel bir anlatımla dile getirmişti.

O, zorbalıklarla ele geçirilmek istenen hayatın korkusuz savunucularından, bükülmeyen, kırılmayan kalemlerindendi.

Dostları namuslu insanlardı. Yol arkadaşları sömürüye karşı başkaldıranlardı. İstese parlamentoda yeri, sırça saraylarda lüks yaşamı, dilese siyasi bir partinin tartışmasız lideri olurdu. Hiç birisi halkının yüreğindeki sevgisinin yeri kadar değerli değildi.

Gönlü hep karıncanın su içtiği betimlemesini yaptığı Van Gölü kıyılarında kaldı.

Ve sonunda o da kaçınılmaz sonla buluştu. Ancak geride ölümsüz kılan muhteşem romanları ve öyküleriyle yaşamaya devam edecek.

Tıpkı koca şair Nazım Hikmet gibi.

Ve sözü akıllardan hiç ama hiç çıkmayacak:

“O güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler. Demirin tuncuna insanın piçine kaldık.”

—Güle güle Yaşar ağabey! Mekânın cennet olsun!

Yayın Tarihi
01.03.2015
Bu makale 328 kişi tarafından okunmuştur.
Bu Haber İçin Yorum Yapın
NOT: E-Mail adresiniz web sitemiz üzerinde yayınlanmayacaktır.
CAPTCHA Image
Bu makaleye ilk yorumu yazan siz olun.

Yazara Ait Diğer Makaleler

Çerez Kullanımı

Kullandığımız çerezler hakkında bilgi almak ve haklarınızı öğrenmek için Çerez Politikamıza bakabilirsiniz.

Daha Fazla

Arama Yap!