İkiyüzlü dünya

Mültecilerin (sığınmacıların) acılı serüvenlerini sıkça haberlerden izliyoruz.

Mültecilik yazgısını hazırlayan etken paylaşım ve ülkelerin içindeki alçakların halklarına uyguladıkları zulüm ve baskıdır.

Savaşlar, iç kargaşaların ağır faturasını hep halklar kanıyla, canıyla, gözyaşıyla öder.

Dünya haritasına baktığınızda en acılı coğrafyanın üçüncü dünya ülkeleri olduğunu görürsünüz. Ortadoğu, Afrika, Uzak Asya Ülkeleri…

Bugün en korkunç hayatlar Ortadoğu’da yaşanıyor. Arap Baharı safsatası altında ülkelerde yeni kukla yönetimler şekilleniyor. Ve ne yazıktır ki onların düşüşünü ve parçalanışını da din kardeşiyiz dedikleri komşu ülkeler hazırlıyor. İç çatışmalardan bunalan ve can kaygısına düşen insanlar yurtlarından kaçmak, yeni yaşam alanlarına sığınmak zorunda kalıyor.

Akdeniz’de içi sığınmacılarla tıka basa dolu tekneler derin sulara gömüldükten sonra Batı dünyası:

“Vay be!” Çığlığı atarak insan kaçakçılarının varlığını bahane edip ruhsal mastürbasyonlarla rahatlamaya çalışıyor.

Kim yurdunu terk edebilir kim?

Kim çoluk çocuğunu köhne teknelere doldurarak kaçmayı göze alabilir kim?

Yanıt belli! Hayatlarını tehlike altında olduğunu görenler, hissedenler.

Ortadoğu topraklarına bırakılan İşit örgütü adeta bir kan denizi yaratan ahtapota dönüştürüldü. Ve onları destekleyen güçler mazlum Ortadoğu halklarına:

“Sesinizi çıkarırsanız bela yanı başınızda.”Mesajı verildi.

Dünya… İkiyüzlü dünya şimdi denizlerde dalgalar arasında kaybolup giden sığınmacılar için gözyaşı döküyor.

Tıpkı avını parçalayıp midesine indirdikten sonra sindirmek için gözyaşı döken katil timsahlar gibi… Peki, bu gözyaşları bitecek mi?

Asla bitmeyecek… Mazlum ulusların başına bela olmaya devam eden çok uluslu ülkelerin tükenmek bilmeyen sahip olma tutkusu devam edinceye kadar. Ta ki parçala, böl, kaçırt ve yok et politikasına karşı insanlık onuru tek vücut oluncaya kadar sürüp gidecek. Akdeniz’in doymak bilmeyen suları, ülkelerindeki iç karışıklıklardan kaçarak canını kurtarmak isteyenlere mezar olacak.

Batı dünyasının gözyaşları ve ölenlerin anısına denizlere atılan karanfiller saygının işareti değildir. Vicdanlardaki utancın bir yansımasıdır.