Mavi

Denizlerin ve göllerin kıyılarında yaşayanlar mavinin tonlarını mevsimlere göre değiştiğini fark edebilirler.

Bulutların arasından görünen derin boşluk… Dalgaların köpükleri yittiğinde sere serpe yatan gök öpücüğüdür mavi.

Baharın açık mavidir denizler ve göller... Sonbaharda koyu ve griye çalar. Kışın dorukları kar tutan dağlara inat matlaşır. Ama mavi derin suların köpüklerin üzerinde kanat çırpan beyaz kanatlı martıların arka planındaki muhteşem renktir.

Mavi, beyazın içinde güzelleşir…

Siz bakmayın o yanık:

“Ağlama anam ağlama, mavi yazma bağlama, mavi yazma tez solar.” Türküsündeki karamsar dizelere…

Mavi umuttur… Sonsuz ufukların sahibi denizler, hiç erişilmeyecek gökyüzü derinliği kadar görkemlidir.

Mavinin içinde beyaz köpükleri yalayarak geçen ak kanatlı kuşların görüntüsünün içindedir özgürlük. Özgürlük mavidir…

Yazmasının mavi oyasındadır onuru… Bembeyaz leçeğinin mavi boncuklarındadır yarına dönük düşleri. Mavi kırmızıya boyanmak istenen dünyasındaki ışığıdır. Bazen çakan bakışlarının yakamozlarındadır mavi öfkesi. Maviye demir atmıştır yüreği. Mavidir yerde, denizlerde ve göklerde… Hayatın ar damarıdır.

Sular gibidir yürek... Dağı taşı eler… Bir tek teslim olduğu mavidir…

Mavi beyazın içinde güzeldir. Beyaz da mavinin… Birisi özgürlüktür diğeri barış!

Gün mavinin içinde doğar mavinin içinde batar. Batarken yitip gidecek diye güzelliği ergen güzel bir kız mahcubiyetinde kızartır her yanını… Ama kaybolup gitmez ve her sabah yeniden boyar suları ve göğün uçsuz bucaksız derinliklerini. Mavi umuttur asla solmaz. Kucaklar beyazı sımsıkı.