Rüzgâr da döner

Havadaki sis dağılıyor. Kan kusturanların maskesi düştü. Ellerindeki provokasyon araçları tıpkı bumerang gibi dönüp kendilerini vuruyor.

Kalabalıkların arasına sinmiş kuduz köpekler, masum yurttaşları ısırmaya, ipteki cambaza bak diyerek kurt kapanını kuranların niyetleri ortaya çıkıyor.

Dönüyor rüzgâr… Ve tükürdükleri, çemkirmeleri yüzlerinde, kulaklarında patlıyor.

Karadeniz’de fındık hasadı var… Her yıl Doğu ve Güneydoğudan Karadeniz’e rızkları için fındık toplamaya gelenlere yiğit Karadeniz uşakları pankart açtı:

“Yüreklerimiz gibi fındık bahçelerimizde sizlere açık.” Dediler.

Eline bayrak verilen ağzı burnu kırılmış, kan revana dönüştürülmüş ve bozkurt işareti yapmaya zorlanmış çocuğa toplum sahip çıktı. O işaretin misyonuna sahip olanlar biz değiliz bunu yaptıran, aramıza sızan kışkırtıcılar dediler.

Sosyal medyaya kurgulanan Türk ve Kürt ayrımcılığını körükleyen, kardeşlik ve dostluğumuzun arasına kalın duvarlar örmek ya da uçurumlar açmak isteyen paylaşımları sağduyulu insanlarımız deşifre etmeye başladı.

Bayraklarla donandı balkonlarımız, pencerelerimiz…

Daha bir çoğalttılar samimiyetlerini Türk’ü, Kürt’ü…

Bizim sokakta sacda çevrilen bükmeleri ortak sofraya koydu komşular. Çaylar Rize, otlu peynir Van’dan, gül reçeli Isparta’dan, peksimetler Afyon’dan gelmişti.

Kayserili Hasan ile Hüseyin çocuklar, Sivaslı Arda, Batmanlı Bişar’la top çevirdi apartman aralığında. Berfin ile Hazal, Ayşe ile Gül bezden bebeklerine minik beşikler kurdular küçük bahçenin duldasında.

Sevginin ve dostluğun rüzgârı dağıttı sisi. Türkülerimiz yeniden yankılanıyor.

Yani dostlar…

Yani kardeşlerim…

Rüzgâr döndü…

Hain maskeler düşüyor tek tek…

Hırsların ve ihtirasın esirleri son dönemeçte.

Tutun sımsıkıca ellerinizi. Gülümsemeleri asın yüzlerinize bayraklar gibi.

Bilin ki bir olursak, iri ve diri olursak kimseler acıya boğamaz kardeşliğimizi.