Serzeniş

Nasıl dargınım ve nasıl kırgınım nedenini anlatmak istiyorum.

Bugün Van Kent Kırtasiye’nin sahibi değerli dostum Haluk Bekiroğlu’nu telefonla arayarak aylar önce Vanlı okurlarıma sunulmak üzere gönderdiğim AH TAMARA VE EYLÜLSÜZ SONBAHAR öykü kitaplarımın durumunu sordum.

“Bir kaçı alındı, diğerleri duruyor Hocam.”Yanıtını verdi.

Yıllar önce İstanbul Tüyap Kitap Fuarındaki imza günümde İstanbul’daki dostlar koşup gelmiş, Van Gölü öykülerini içeren kitaplarımı almışlardı. Sadece hemşerilerim değil yeni kitapların izlerini süren yurttaşlar tarafından da ELİPS Yayıncılık tarafından basılan bu öykü kitaplarım sevinçle karşılanmıştı.

İstanbul Tüyap Fuarından sonra Antalya Konyaaltı Belediye Başkanlığının düzenlediği kitap fuarının da yazar konukları arasında yer almıştım. Öykü kitaplarım bu fuarda da ilgiyle karşılanmıştı.

Onca baskısı yapılan kitaplarımdan bir grubunu ayırarak Van’a gönderdim. Haluk Bekiroğlu arkadaşım kitapların afişini de hazırlayarak tanıtımını yaptı. Köşe yazarlığını yaptığım Van Sesi Gazetesindeki tanıtımı da sevgili dostum İkram Kali yapmaya çalıştı.

Değerli yayıncı ve yazar rahmetli ERDAL ÖZ le tanışık olduğumuzda yayıncılığın ve yazarlığın ülkemizdeki zorluğundan söz etmişti. Bir taraftan düşünceler üzerindeki baskılar diğer taraftan günlük bir gazete bile okumaktan aciz insanlarımızın aymazlığını dile getirmişti.

Ancak umutluydu. Tüm bu gerekçelerin yazmak ve yayınlamak için engel olmayacağını vurgulamıştı.

Doğrudur... Okumak alışkanlığı ülkemizde televizyon dizilerini izleyenlerin yüzde on beşi kadardır.

Ne var ki serzenişim Vanlı hemşerilerimin kayıtsızlığına ve ilgisizliğine.

Malatyalıların:

“Kadan alayım da kuru kuru kadan mı alınır.” Sözü benim memleketimde:

“Kuru kuru kurbanın olayım.” Eleştirisiyle eş değerdedir.

Bu deyim övgülerle geçiştirmek yerine gerçek dayanışmanın ince eleştirisidir.

Düne kadar çeşitli gazete ve dergilerde yazdığım köşe yazılarının kronolojisini oluşturarak Güncelliğini Kaybetmeyen Yazılar başlığı altında kitaplaştırmayı düşünürken, bugün Haluk kardeşimden aldığım yanıtla bu kararımı askıya aldım. Ve bitiş aşamasına gelen romanımı da öylece bilgisayar belleğinde kayıtlayıp dondurdum.

Bu duygularını ve düşüncelerini bizimle neden paylaşmadın demesinler diye de Serzeniş başlıklı yazımın konusu yaptım. Bilmem anlatabildim mi?