Acizlik

İnsanlar;

zengin – fakir,

iyi – kötü,

uzun – kısa,

şişman – zayıf,

dindar – ateist,

müslüman – hıristiyan,

alevi – sünni,

eğitimli – cahil,

doğulu – batılı,

kentli - taşralı,

çalışkan – tembel,

zenci – beyaz,

muhafazakar – modern,

kominist – faşist,

sağcı- solcu… gibi ikilemelerle tanımlanabilir, sınıflandırılabilir, ayırştırılabilir.

Ve bu iş ikileme sayısı artırılarak istenildiği kadar çoğaltılabilir.

Yaşayan herkesi bizden olanlar ve olmayanlar psikolojisine sokmak mümkündür.

Sanırım oraya doğru gidiyoruz.

Çoğu zaman (sadece) öyle geldiği için öyle giden, yaşanan yerlerden ve biçimlerden oluşan, bir tercihle edinilmeyen ve nedenleri - etkileri bilinmeyen bu tanımlamalar ezberlelerle / ön yargılarla oluşuyor. Çeşitli dönemlerde yada genel anlamda (sanki zorunluymuş gibi) bu ikilemelerde taraf olunuyor.

Oysaki sayısı sınırsız artırılabilecek bu ikilemelerden insanlar için en önemlisi “üretenler – tüketenler” ayırımdır. Üretken olmanın en önemli ayracı da “inanmak isteyenler – bilmek isteyenler” tanımıyla başlar.

Sorgulamak zordur. Arasıra da olsa cevap bulamamak, cevaptan tatmin olmamak gibi riskleri içerir. Araştırmaya ve bilgiye ihtiyaç duyar. Hiç bitmeyen bilgi ihtiyacı, edinilen her yeni bilgi ile katlanarak artar. Sorgulamadan inanmaksa kolaydır. En kolay inanalar ve en bağımlı inananlar, en az bilgiye ihtiyaç duyanlardır. Bu nedenledir ki dünyanın en kolay şeyidir taraf olmak. Zor olanı ise tarafsız olabilmektir. Eşit mesafelerde olabilmek, empati yapabilmektir.

Ürettiğini sanan insanların çoğu sadece tüketicidir. Yıllarını verdiğini, dirsek çürtüttüğünü dile getiren insaların hayatları boyunca rutinden öteye gidemedikleri, ne işlerine ne de hayatlarına (yeni eşya almaktan başka) hiç bir katkı yapmadıkları/yapamadıkları gözlenmektedir.

Bilgiye ihtiyaç duymayan, bilgiyi üretime ve kullanıma aktaramayan, kendisi ve çevresi için katma değer oluşturmayan her insan için inanmak ve inandığını korumak en kolay ve en doğal yaşam biçimidir.

Kolayın da kolayı bunu tanrı adına yapmaktır.

Bu; acizlik ile haddini bilmezlik karşımı bir durumdur.