Bir okurumun bana gönderdiği ıssızlığa cevap yazısını olduğu gibi yayınlıyorum ve kendisine teşekkür ediyorum paylaşımı için.
Ataol Behramoğlu;
“…..Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir.
Bir anı bile kalmamıştır
Geceler boyu sevişmelerden
Binlerce yıl uzaktadır
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına.
Aşk, iki kişiliktir…..” der.
Aşk iki kişiliktir evet. Bir tarafın hep istediği ama istediği hiçbir şeyi vermeyi düşünmediği ilişkilerde ıssız adamların, ıssız kadınların oluşması da doğaldır. Dostluğu, sevgiyi, cinselliği, sohbeti, hobileri…
Hayatı paylaşmayı öğrenemediğimiz sürece ıssız adamlar, ıssız kadınlar olarak kalmaya mecburuz…
Her şeye zaman ayırabilirken, sevgiliye ayrıl(a)mayan zamanların bolluğunda ıssızız.
Güvenmediğimiz sürece sevgiliye ıssızız.
Ya üzülürsem, ya yanlış kişiyse, ya aşık olur sonunda üzülürsem dediğimiz sürece ıssızız…
uzun keyifli sohbetler etmek yerine “yapılacak bir sürü işim var. İşimi gücümü bırakıp sana zaman ayıramam “ dediğimiz sürece ıssızız.
Tanımak yerine yüzeysel kaldığımız sürece ıssızız. Ortak amaçlar edinemediğimiz, ortak hedefler peşinde koşmadığımız sürece ıssızız.
Çünkü kendi hedeflerimiz peşinde koşarken yalnızız.
Aşk iki kişiliktir…
İki kişi yaşandığını öğrenemediğimiz sürece ıssız adamlar, ıssız kadınlarız…
Aşktan korktuğumuz, hayatımızı, kendimizi paylaşmaktan korktuğumuz sürece ıssız adamlar, ıssız kadınlarız…
Benim ıssız kalmaya hiç niyetim yok… Ben hayatın paylaşıldığı sürece keyifli olduğunu annemle-babamı gördüğüm zaman öğrendim çünkü… Annemle-babam gibi paylaşmayı bilmediğim sürece ıssız kalmaya mahkum olduğumu öğrendim. Ama yanımda kardeşim varken, dostlarım varken, belki sevgilim varken hayatın hiç bir zorluğunda eğilip bükülmedim. Dimdik ayakta durdum. Çünkü hayatımı paylaştım!
Ölüm tek başınalıktır değil mi? O halde ölüme kadar paylaşılmalı ki hayat, paylaşılan hayat orda ki ıssızlığı giderebilsin… Bence !!!
Sadece aşk değil, dostluklar, kardeşlikler, ebeveynlikler...
Hayat paylaşıldığı sürece ıssızlık değildir...
Büyüdükçe ıssızlaşmamayı öğreniyorum.
Ve ben hala büyüyorum...