Ya Anneannem de Giderse.

Bayram telaşı vardı içimde birde anneannemi kaybetme korkusu.

Ben bayramları sevmem,

Bayramlar bana hüzün getirir.

Bayramlaşmaya gittiğim tüm evlerde keder ve hüzün görürüm. İçim kırılır.

O gelmeyecek eksiği beklerim hep. Hani yıllar, hani aylar, hani dün kaybettiklerimiz. Gelecek ve bize hoş geldiniz, iyi bayramlar diyecek kişiyi beklerim. Ama onlar hiç gelmez.

Annemin bana aldığı bayram elbisemi bayram ayakkabımı ilk gösterdiğim kişidir anneannem. Anneannem huzurdur, insandır, yaşamdır.

Bayramda ilk koşup elini öpüp kokladığımdır anneannem.

….

Küçüktüm kuzenimi kaybettiğimde kendisi de küçüktü bizi bırakırken geride. Yıllar oldu hala beklerim her bayram amcamlara gittiğimde. Ben çok benzermişim abime, o da bana benzermiş haliyle. Beklerim kapının her açıldığında onun hoş geldiniz demesini, yeniden sarılmasını. Yeniden bizi kollamasını, ama o hiç gelmez. Hangi bayram gitsem o eve beklerim ben abimi, yengemde bekler bilirim. Bana her baktığında, her sarıldığında gözleri dolar. Evlat kokusu işte neye benzer ki!

Ben bayramları hiç sevmem.

Bir defasında rüyamda görmüştüm abimi, sarıldık birbirimize hiç bırakmadan dakikalarca ağladık.

‘’Ne olur ağlama, bundan sonra her şey güzel olacak’’ demişti.

‘’Gitme abi seni çok özledim’’ dediğimde,

Gözyaşlarımı elleriyle silerken ‘2kendine iyi bak ben yine geleceğim’’ demişti.

Rüya bu ya abim hiç gelmedi. Yengemde çok bekledi, ama abim hiç gelmedi.

Ben bayramları hiç sevmem.

Her gittiğim evde gideni beklerim, hiç gelmeyecek olan gideni.

Her evin hüznüdür bayramlar.

Ben bayramları hiç sevmem

…

Ya anneannem de giderse.