Yığın

Her ne kadar batı kültürüne öykünsek de ülkecek; Doğu kültürünü yığınlarıyız diyerek çarpıcı, çarpıcı olduğu kadar da esasen ilk duyuşta “kabul edilemez” bir yaklaşımla başlamak istedim bu kez yazıma.

O denli öykündük ki refah toplumlarına, bütün gelmiş geçmiş dağları ben yarattımla, birey olmayı karıştırdık birbirine çoğu kez. Hatta birey olmayı halen öğrenemedik demek de pek yanlış olmaz kanımca.

Zira; Birey olmanın koşulları bizim ülkemizde oldukça zorlu bir süreçtir malûm.

Ne içine doğduğumuz kültürümüz ne de lâik, demokratik, sosyal hukuk devleti kazanımlarımızın içi boşaltılan niteliği itibarı ile gelinen son durum, birey olabilmenin önünü aralamaktan gittikçe uzaklaşmaktadır üstelik.

Yasakla birlikte korku ve baskı öğretisi; Yalanı doğurdu.

İtaatle birlikte sorgulayamama öğretisi; Boyun eğmeyi zorunlu kıldı.

Öğretmek yerine ezberletmek; Farkındalıklarımızın belki de hiç oluşamamasına neden oldu.

Ama bir o kadar da; Su aktı ve yatağını buldu. Hal böyle olunca ise ne yasak, ne korku, ne baskı, ne itaat, ne de ezberletmek hiçbir işe yaramayıp, doğura doğura yozlaşmayı doğurdu.

Çünkü; Yasak, korku, baskı, itaat ve ezberletmek, içinde fanatizmi de barındıran yığınları oluşturabilirdi en fazla. Birey olmanın oldukça uzağında.

Tüm bunlar ne yeni şeyler ne de kimsenin bilmediği konular.

Ancak;

Kimi, aşamadı

Kimi, çıkamadı

Kiminin de işine geldi.

Oysa; Birey olmak kişinin kendi fikrinin, kendi iradesinin son kertede kendi tercihinin olması demekti. Ama öyle toz-duman içinde, belli belirsiz, duruma göre değişen değil, duyulur, görülür, anlaşılabilir en önemlisi de ifade edilir olması zorunludur birey ve bireyler arası iletişim daha da önemlisi etkileşimde. Zaten; İletişim yoksa birey de yoktur ortalıkta.

Söz gelimi; Her durumda kendi çıkarının bulunduğu kulvarda olabiliyorsa yasal tanımı ile kişi; Alın size yığına ciddi bir aday daha.

Sağlıcakla..