Strazburg notları

Atalarımız, “Marifet, iltifata tabidir” diye boşu boşuna dememişler.
Ortada bir marifet veya bir başarı öyküsü varsa, herkesin iltifatına mazhar olmak doğaldır.
Tıpkı Mevlüt Çavuşoğlu gibi…
Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi Başkanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun geçen yıldan sonra ikinci kez konuğu olduk hafta başından itibaren Strazburg’da…
Çavuşoğlu’nun bir yıl için ikinci kez seçilişine tanıklık ettik.
Önce Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun katıldığı oturumda, ikinci gün ise, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ü ağırladığı oturumda oradaydık.
Geçen yıl ilk kez bu göreve seçilirken yaşadığım duygu bombardımanından farklı bir duygu yaşadım bu defa…
Çavuşoğlu’nun giderek olgunlaşan ve artık sadece Alanya’yı ve ülkemizi değil, kendini de aşan bir siyasi figür haline geldiğine, hatta, “devlet adamı” elbisesini de daha iyi taşımaya başladığına inanmaya başladım.
AKPM Başkanı olarak ilk yılında ortaya koyduğu performans başlı başına bir “başarı öyküsü”…
Yıllar yılı “tavsiye” kararı almaktan öte gidemeyen, “istişari” mahiyette bir meclis olarak tanınan ve Avrupa Birliği’nin gölgesinde kalan bu kurumu, sadece Avrupa’nın değil, dünyanın gündemine taşımak Çavuşoğlu’na nasip oldu.
Bir yıl önce üye devletlerin bile çok da ciddiye almadığı AKPM, bir yılın sonunda, mutlak surette görüşü alınan, kararları merak edilen ve uluslararası siyasetin içinde rol üstlenmesi arzu edilen bir kurum haline geldi.
2002 yılından bu yana AKPM üyesi olan Mevlüt Çavuşoğlu’nun 8 yıllık kişisel tecrübesi ve birikimiyle oturduğu başkanlık koltuğunda eğreti olmadığı belli…
AKPM Başkanlığı iki yıllık bir görev…
Ancak, Türk delegasyonundan bazı milletvekilleriyle görüştüm.
Çavuşoğlu’nun performansından herkes o kadar memnunmuş ki, süresinin 3 yıla ya da bir 2 yıl daha uzatılarak dört yıla çıkartılması için kulislere şimdiden başlamışlar bile…
Neden olmasın?
AKPM istişari ve temsili bir konumdan, aktif ve icracı bir konuma yükselmişse, bu başarının mimarını kim bırakmak ister ki?
Mevlüt Çavuşoğlu’nu ben yürekten tebrik ediyorum.
Süresi uzar ya da uzamaz; sonucu ne olursa olsun, “snop” Avrupalı’ya “bu iş böyle yapılır” dedirtmesi bile yetmez mi?
Alanya’dan yaklaşık 50 kişilik bir heyetle gittik.
Çavuşoğlu’nun kadim dostu Mehmet Şahin ve ona bu konuda inanılmaz destek veren Vergi Dairesi Müdürü Ahmet Kutlu’nun belirlediği 50 kadar isim arasında kimler yoktu ki?
Protokol icabı orda olanlardan bahsetmiyorum.
Siyasi kimlikli pek kimse yoktu; Alanya Belediye Başkanı Hasan Sipahioğlu ve son seçimdeki rakibi AKP’li Kerim Kılınç’ı saymazsak…
Kerim Kılınç’ın Strazburg’ta oluşu, yerel olarak da Çavuşoğlu’nun siyasi olgunluğunun bir neticesi bence…
Siyasette bazı şeyler çok zaman alır.
Bazen de bir bakarsınız ansızın ters yüz olmuştur her şey…
Alanya’da da taşlar yerine oturdukça, yereldeki çalkantılar yerini sükunete bırakacak ve bundan da en çok Çavuşoğlu karlı çıkacak hiç kuşkusuz…
Heyette kimler yoktu ki…
Tayyar Hacıkura vardı mesela…
İleri yaşına rağmen yüksünmemiş gelmişti.
Çok mutluydu.
Gururluydu.
İşadamlarından da çok ilginç isimler vardı.
Siyasette olmayan…
Siyasi arenada hiç görünmeyen isimler…
Ben buna, “Alanyalılık duruşu” dedim.
Felsefemiz, “Hangi Alanyalı neredeyse, diğer Alanyalılar oradadır” olmalı…
Bunu ben orada yaptığım bir konuşmada da dile getirdim.
Bazıları alınmış…
Alanya’ya sonradan yerleşenler, “Bizi dikkate almadı” demişler.
Oysa, benim için Alanya’da yaşayan herkes Alanyalıdır.
Alanyalı olmak için “Alanya’ya yararlı insan” olmak yeterlidir.
Bana göre, Alanya’da üreten ve Alanya’da tüketen herkes eşittir.
Ancak, ısrarla, “Ben Alanya’da yaşıyorum, ama Alanyalı değilim” diyenler varsa onlara ne diyebilirim ki?
Hülasa, teşekkürler Sayın Çavuşoğlu…
Bize üst üste iki yıldır yaşattığınız, gurur, onur ve mutluluk için…
Alanya’nın bayrağını daha yükseklere taşımanı yürekten arzuluyor ve bekliyorum.